YEKSENAK

sancýlý uyanýþlarla doðuyor gökte ay
yerde ahududu yapraklarýna deðiyor
ölümün serçe parmaklarý
dudaktan dudaða ezilerek dolanýyor bir ünlem
ýslak bir aþka bürünüyor kent akþamlarý
aynalardan sarkýyor yalnýzlýðýn soyunmuþ bakýþlarý

bir ud sesinde parçalanýyor zaman
mýzrap hayal perdesinde bir cengaver
telin depremine saplanýyor duygular
kýrk kilidin bitiminde kapý gýcýrtýsý oluyor þiir
ve korkusuzca boynuna doluyor yollarý
susamýþ bir gözü sevince rüzgâr

artmýþ eksilmemiþ bende yangýnlar
ayaða kalkýyor suyun sesine gömdüðüm sözcükler
sonra gelip zihnimde tufanlar koparýyor
kanadýný gölgemde sarýp
yeniden diriliyor hergün öldü sandýðým þiirler

tanrým ne çok labirent koymuþsun
unutkanlýðýn gövdesine
çoðu zaman unuttuðumu unutuyorum
yaralarým külden bir kenti kaplýyor
çoðalýp çoðalýp yanýyorum
küller yaðýyor durmadan düþlerime
býrakýp gidince kendimi

17 ekim 18
ali rýfat arku
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: