Doyamadým… Bir kez daha saramadým… Ayaklarým acele etmedi Düþüncem feryat etmedi Kalp bir an bile kabul etmedi Ne bilirdim bir dakika önce benden gittiðini…
Zaten doyamazdým… Sarsam asla býrakmazdým… Ayaklarým firar etti bedenden… Düþüncem aðýtlarla haþýr neþir… Kalp her gün on kere ayrýlýk diyor kendine… Ne bilirdim bir saniyeyle garýndan kalkan Saatsiz ayrýlýk treninin benimde bir gün duraðýmdan geçeceðini…
Doymaya niyetim yok… Kollarýmý açmaya da… Dizlerimin baðýna ekledim ayaklarýmý Düþünceme aðýta çýkma yasaðý var… Kalp her gün “umut” diyor kendine yorulana kadar… Bilirdim aslýnda bir saniyeyle neler kazanacaðýmý Ve yer kalmaz endiþesiyle seninle ayný trene Seni gördüðüm ilk andan yer ayýracaðýmý…
Þaþýrma sakýn… Ayrýlýk her durakta dursa da Seninle ayrýlýk treninde de bir olmaya hazýrým ben… Duraksýz ömür yolcuðunda… Sosyal Medyada Paylaşın:
poetess Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.