NÜANSLI ÇAĞRI...

Zarar vermen için ille de dostum olman gerekmez,
Elbet iyi bilirsin ki kuþtan korkan darý ekmez;
Nerede o eski saygý, sevgi, hoþgörü, muhabbet?
Ya Rab! Özü bozulmuþ insaný, âciz kulu affet!

Eskiden ziyadesiyle þecâat ve mertlik vardý,
Lâkin nice benlikleri kýskançlýk, bencillik sardý;
Menfaat uðruna dostluklar hep gözden çýkarýldý,
Vefasýzlýk, nankörlük yüzünden yürekler daraldý...

‘Aþým, suyum bana yetmez; daha ne beklersin benden?’
Diyerek sýrt çevirdik ve dedik: ‘Býktým artýk senden!’
Ýyi niyetle yaklaþýp tatlý dille seslenseydik,
Yýlan bile dize gelirdi az ince düþünseydik...

‘Etme-Bulma!’ þimþek gibi çakar bir gün beyinlerde,
Lâkin vakit geçmiþ olur, gezinirsin enginlerde;
Ýyilik sunmasan bile zarar vermeyesin bari,
Çoðu duygular da bazý hastalýklar gibi sârî...

Gel, yine de ‘dost’ olalým, dövüþmeyelim boþuna,
Belki bir gün paylaþýrýz gitmese bile hoþuna;
Aynýyýz, aynayýz birbirimize; pek farkýmýz yok,
Birliðe, beraberliðe neden her zamankinden çok...

‘2006’
Sosyal Medyada Paylaşın: