Ben tamda bugün güneþin doðuþunu o hiç bilinmedik Göl kenarýnda karþýladým Bütün kuþlar henüz uyurken Birkaç yýldýz baþýný bulutlarýn içine sokmamýþken Ve ay hilâl þekline bürünmüþken
...Derken bu sessizliði bozan bir arabanýn hýzla uzaklaþmasýyla Sað elimde tuttuðum pembiþ fincanýmýn içindeki çayýn sýcaklýðý Henüz doðmamýþ günün son bahar serinliðini yok ediyordu Minik minik yudumladýðým ve içime çektiðim taze nane kokusuyla
Ve dedim ki Hayatta piþmanlýklarýmý düþünecek zamaným yok Arþipel gözlerimin görüp, dokunduðu güzellikler daha çok Hadi Nagihan aðlamayý býrakýp, gülmeyi aklýnýn bir köþesine sok Hep aza tamâh eden gönlün bak þimdi daha tok
Ve deeee... Býrak deðmeyenleri baþ tacý etmeyi Sýmsýký tut kalbine iyi gelenleri Evlatlarýnýn kokusuyla nefes alsýn ciðerlerin Baþýn dimdik kapýda karþýla yeniden dünyaya geliþini...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.