Mazi

gecenin kuytu karanlýðýnda
gýrtlaðým’dan çýkan hewar seslerine,
saðýr bir cellat eþlik ediyordu.
sanki sela’m verilecek gibi,
müezzinler seferber olmuþ
ve çýðlýklarým yanký yapmýyordu daðlara.

beynim’in soðuk düþ mahzenine,
saplanmýþ hançer gibiydi mazi.
bu gece göz perdelerimi zorlayan,
geçmiþi anýmsatan bir fragmandý.

týlsýmlý bir gömü gibi çekilen her fotoðraf karesi,
yaklaþtýkça ürpertici soðuk bir hava
sarar bedeni.

bu gece öðrendiðim tek þey vardý,
tekerrür eden kahkahalar deðil
sadece hýçkýrýk’lardý.

bu gece sükût’umu bastýran öfke,
kâinat’a meydan okurcasýna
ateþten kelimeler sarf ederken
bir yandan da yüreðim Hây isminin
tecellisi’nden teselli buluyordu.

Ey þaný yüce ALLAH’ým
Eyüp’ün sabrýndan ver,
kul’un Hüseyin’e.
býrakma beni bana,
benimle ol her zaman.

H.H
Sosyal Medyada Paylaşın: