şehirlere usulcana gömün beni

Seni büyütürken tükendim
þehir
Külüstüre döndüm
Tamir edilemez parçalarým
Söküldükten sonra
Takýlamaz oldum
Geri dönüþüme gönderme beni ..

Yakam tozlu
Toprak kokusu yanaklarým
Saibsiz, imarsýz tarla gibiyim
Gel demekten yoruldum
Nadasa verme beni

Koca bir gökyüzü
Küçülmüþ yüzüm
Sýr’ýmý döküldü aynalarýn
Konuþsana þehir
Sendeki suskunluk
Bendeki çiçeksiz mevsim
Yordu beni.

Sevmezdim ben agora meyhanesini
Þimdilerde seviyorum
Söküldükce bilyelerim
Her geçen günü arýyorum

Ah bahçeler
Yalan kuþlar nerede
Gökyüzünü tarif etmeyin
Yaðmur nerede
Nar çiçekleri nerede
Islanmak istiyor bedenim

Býrakýnýz gözlerime
Zamansýz ölümleri
Sevmeyeceðim bir daha
þehirlere usulcana gömün beni...
Sosyal Medyada Paylaşın: