GÜLÜŞÜNDEN ÖPSEM...
Benim mutluluklarým öyle uzun sürmedi sevgilim,
Acýlarý çekmekten kaþarlaþtý nasýr tuttu yüreðim.
Sevgiye ad koymaktan korkan biri var tanýdýðým
Onu görünce nefes alamýyorum, sanki duruyor kalbim.
Herkes çekip gitti þimdi ben ne mi yapýyorum?
Gözyaþýmla yanaðýmý deðil, yüreðimi ýslatýyorum.
Bu yaþta kalbimin ritmini deðiþtiren o güzeli,
Baþýma taç ediyor, bir ömür ayakta alkýþlýyorum.
Ben onun býraktýðý yerde, onu bekliyor olacaðým,
Ne baþka bir göze bakacaðým ne baþka bir eli tutacaðým.
Mecnun Leyla’ya kavuþmak için nasýl yandýysa,
Yedi gün yirmidört saat, onun aþkýyla yanacaðým.
Ona bu dünyayý deðil, ömrümü armaðan etsem,
Sevmekten vazgeçer miyim sizce eðer ölmezsem?
Önemli olan bir kadýnýn diþiliði deðil kiþiliðidir,
Herkes bedenini isterken ben onu gülüþünden öpsem.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.