Lal Cellat
telaþlý bir yolu adýmlýyorum usulca
caddeler sararmýþ yapraklarý almýþ koynuna
bir sokaðýn karþýsýna geçmeye çalýþýyorum
alabildiðine sahipsiz bir yorgunluk içindeyim
bir taraftan ürkek çocuk sesleri
bir taraftan soðuk bir yalnýzlýk
beynimin her zerresine yerleþmiþ yaþamak
yaþamak kadar ölmek de bedenimi zaptetmiþ
daha gidecek onca yol varken
daha yolun en baþýndaydým
kasýrgayla fýrtýna karýþýmý bir havada
dünyanýn en güzel çiçeðine su taþýyordum
uçurtmalarýn gökyüzünde kaybolduðu
mavi bir bulutun elinden tutmaya çalýþýyordum
sonra esmer yüzlü bir çocuk aðlamasý
esmer yüzlü bir çocuk çaresizliði içindeydim
avuçlarýma sýðmayan öfke
nefes alýþýmla boðuyordu beni
bir þiirin sýðdýðý kadar yer arýyordum kendime
karanlýk ve soðuk olmasý
uzak ve ýssýz olmasý önemli deðildi
bir þiir kadar yer olsun yeterdi
yüreðimi avuçlarýna býrakacaðým kadar bir þiir
kimse mutluluðun ne kadar uzakta olduðunu bilemez
herkes hem mutluluðu yaþar, hemde mutsuzluðu
çoðu zaman insanlar mutsuzluðu daha çok sever
çünkü mutluluk yalan gelir o insanlara
ve sonra
aþkýn yok olduðu bir dünyaya göç ediyor herkes
telaþlý bir yolu adýmlýyorum usulca
bizi hangi þiir paklar bilmiyorum
hangi þiir saklar koynunda
ceplerimde özlemler biriktiriyorum
belki bir gün esmer yüzlü çocuklarla saklambaç oynarým
oysa kalbim sende yaþýyordu
ben sadece hamallýðýný yapýyordum
lal bir cellat karþýmda
yüreðimi ipe çekmeye hazýrlanýyor
ibrahim dalkýlýç
12.10.2018
17.40 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.