Gölge
bir gölgenin içinde kendimi aradým
hayat o kadar yabancý bakýyorduki bana
sessizce duruyordu karþýmda
hangi zamansýzlýðýn içindeydim bilmiyordum
hangi ulaþýlmaz mutluluðun arkasýndan koþuyordum
sanki bir bulutun
aðýrlaþtýrýlmýþ yaðmuruydum
kimsenin dokunmasýna gerek kalmýyordu
ben kendi kendime yaðýyordum
sen üþüdüðünü sanýyordun
oysa sen üþüme diye kendi çýplaklýðýma uzaktan sarýlýyordum
þimdi kim bilir
hangi ölümden yana
hangi özlemi yaþatýyorum
hangi çocukluðumu
hangi acýlarýmla örtüyorum
hangi yaralarýma
hangi umudu sarýyorum kim bilir
zaman geçtikçe
unuttuðum yüzlerle karþýlaþýyorum
sýrtýmdan vuran dostlarla
yüzüme gülen insanlarla karþýlaþýyorum
belki birazdan yaðan yaðmurun altýnda ýslanýrým
belki doðan güneþin sýcaklýðýna sarýlýrým
belki baharda açan bir çiçeði koklarým
ama bunlarýn hepsi birer hayal ürünü
ben hep kýþ altýnda kaldým
elimin üþümesini dahi hissedemez oldum artýk
ve yüreðimin sýcaklýðýný
öylesine uzaklaþtým ki
öylesine yabancýlaþtým ki kendime
aynaya her baktýðýmda
karþýmda gözleri aðlamaklý bir adamla karþýlaþýyorum
oysa ben güler yüzlü bir adamdým
ne vakit gözlerime aðlamak düþtü
ne vakit saçlarýma aklar düþtü
ne vakit saçým sakalýma karýþtý bilmiyorum
her gece
soðuk bir yataða uzanýyorum
bir gölgenin boynuma sarýldýðýný hisseder gibiyim
sessiz soluksuz bir gölge
sýrtýmdaki yaralarýn üstünde geziniyor
kýrýlan saçlarýmý okþuyor
üþüyen ellerimi tutuyor
kulaðýma seni seviyorum diye sesleniyor
göðüs kafesime baþýný yaslýyor
bir gölge içimde kaç özlem batýrýyor
kaç umut
kaç nefes
kaç soluk
sonra sana bir þiirlik mesafeden bakýyorum
elimi uzatýyorum, elin çok uzaklarda
bütün denizleri, okyanuslarý, daðlarý geziyorum
tozlu yollarý, karanlýk sokaklarý, yasak þehirleri
idam sehpalarýný, müebbet hapisleri
soðuk ranzalarý, paslý korkuluklarý
kýrýk vazolarý, tozlu raflarý
aklýmda açýlmamýþ laleler
kýzýl karanfiller
çocuk gülüþleri
annemin ördüðü çorabým
rengi mavi olan bir çok þeyi düþünüyorum
ama bir tek mutluluk gelmiyor aklýma
belki mutluluk gölgenin arkasýna saklanýyordu
ben gölgenin engeline takýlýyordum
ama bir kalbin içinde
hiçbir þey yapmadan ölen insanlar var
sen de o insanlardan bir tanesiydin
ibrahim dalkýlýç
01.10.2018
03.15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.