Çanakkale

Nasýl harp,
Nasýl bir savaþtýr Çanakkale?
Þu gelen ordulara bakýn hele!
Geçmek için Çanakkale’yi,
Son sistem donanmayla
Geliyor düþman askeri,
Yýðýlmýþ da yýðýlmýþ,
Haçlýlar küçücük bir karaya,
En büyük darbeyi
Vurmak için Ýslâm’a,
Gelmiþler bir araya,
Sarf ediyorlar bunun için,
Arsýzca bir gayret,
Bu millet þehit olur,
Gazi olur da teslim olmaz,
Anlayamamýþlar hayret!
Ne vahþice bir saldýrý,
Sanki yitirmiþler insanlýðý.

Adý medeniyet,
Hakikatý deniyet,
Arýyorlar rezaletten mürekkep
Zillette izzet,
Lisanlar, simalar farklý olsa da
Gayeleri bir, bu elbet!
Sineye deðil, tüm bedene dolmuþ
Asýrlardýr biriktirdikleri kinleri,
Mermi olmuþ, top olmuþ,
Terk ederek gelmiþleri inleri,
Güya yýldýracaklar müminleri,
Ufukta þimþekler, yýldýrýmlar
Birbirini kovalar,
Toplar, bombalar,
Mehmetçiðimin göðsünde patlar.

Nefis, nefis
Nefes, nefes
Çanakkale ölüm saçar,
Laðým laðým,
Adým adým,
Mevt insana kucak açar.
Ölüm haykýrýyor yer,
Ve ölüm yaðdýrýyor gök,
Ey hain, kalleþ er!
Ve ey hayasýz, necis el!
Kolaysa gel,
Ýmaný Mehmetçiðimin
Yüreðinden sök!

Yerden ordu,
Denizden donanma,
Ve havadan sayýsýz uçakla
Kusuyor Haçlý içinde ne varsa,
Yýlar mý Mehmetçik?
Kalbindeki imanla,
Koþuyor þehadete,
Bu büyük ihsanla.

Ýþte bu nesl-i Kur’an,
Biliyor ne demek vatan,
Yerleþmiþ yüreðe hakiki iman,
Bedir yeniden sahneleniyor sanki inan.

Baksana nasýl uçar?
Eller, gözler
Kulaklar, ayaklar
Kollar ve baþlar
Þahit bu ruha daðlar, taþlar
Hak deyu uçan kuþlar,
Yalnýz rükûda eðilen baþlar.

Ey hak davanýn eri,
Ey Muhammed neferi,
Sen feda ettin kendini,
Ne þerefli kanýn var ki,
Bayraða verdi rengini,
Sen ki göðsünü siper ettin.

Ataný üzmedin,
Vataný çiðnetmedin,
Ezan dinmez dedin,
Bayrak inmez dedin,
Allah için can verdin,
Gül kokulu Resûl’e erdin,
Bu vataný bize emanet ettin,
Emanetin emin ellerde bilesin.

Þâir’ül Ýslâm Yûnus Kokan
Sosyal Medyada Paylaşın: