Öyle hüzün yaðýyor ki benliðime, Ey içine düþtüðüm deniz aldýðýn yeter beni! Çýksam artýk yer yüzüne, Nefes... Bir sûr üflensin yer yüzünden, Ya yol alayým Ya da Gelsin kýyametim.
Ben de bilmiyorum, Hangi sokakta kaç numarada mekaným, Baktým karþý binanýn çatýsýna, Kafeslenmiþ güvercinler, Oysa uçmalarý gerekmez miydi kuþlarýn, Ne zamandan beri tutkularýmýz kanatlarý kýrdý? Yol ver bana kalbimdeki pranga, Gidilecek yolum var daha.
Bir cenin iken kulaklarýma fýsýldanmýþ, Oyun sahnesine gönderildiðim yazýlmýþ, Üç gün ya da üç dakika ne fark eder, Sonsuzluk denilen bir þey buruda deðil, Bir sûr üflensin yer yüzünden, Ya yol alayým Ya da Gelsin kýyametim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serkan BOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.