Sabahım Olmuyor

Sabahým Olmuyor

Yâr sabahým olmuyor, o yüzünü özlerim,
Þu gecemin þafaðý uzadýkca uzuyor.
Sevenler iyi bilir, kapanmýyor gözlerim,
Duvarlarda yâr sana, ne þiirler yazýyor.

Anlýk bazen dalýnca, har görürüm uykuda,
Sol yanýmsa alevli, körüklenmiþ korkuda.
Unutmak istesem de, gönül sana tutkuda.
Gecenin doruðunda duygularým azýyor.

Yataðýmýn bir yaný bozulmadan duruyor,
Emanetin al gül de, yavaþ yavaþ kuruyor.
Sensiz sabah olur mu? Gece daha yarý yâr,
Dostum saat de durmuþ, bu da iþi bozuyor.

Kaldým tam karanlýkta, her yerde zebaniler,
Sense benden uzakta, ayýrdý ki faniler.
Sade benim tesellim, kordondaki anýlar,
Sen Ýzmir’de, ben zorda, bu da beni üzüyor.

10.08.2018

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: