Kehribar

Nefesi akýyor ýrmaklarýn
Sonbahara düþen
Deniz sývý kehribar
Güney rüzgarlarý katý
Ve savrulan kelimeler

Uzak olmayan rüzgarlar uzaklaþýyor
Aðaçlarýn üzerine yaðmur yaðarken
Mazi yavaþ yavaþ odayý dolduruyor

Ay gökyüzünde zorlukla duruyor
Kýzýl küre aldatýcý bir þekilde
Geceleri aydýnlatýyor çaresizce

Ve senin gölgen beni sabahtan alýyor
Sana söyledim bu aþk imkansýz
Bu gece baþka bir hiçliðe geçiþimiz

Aþk gerçekte var olduðu yer ruhum
Kendisini gerçeklere maruz býraktýðýmda

Sadece bir aný
Bir puslu manzara izliyorum
Hala gece, ne kaldý
Sabahýn soðuk rüzgarýna

Bencilce kelimeler
Zihnime çarpýyor
Aþkýmýzýn öldüðünü yazarak
Neyi kanýtlamak istiyorum

Ve seni abartýlý yüceltiyorum
Somut kavramla uyuþmuyor dizelerim
Adýný yazýyorum neredeyse bir þair gibi

Sana inanmadan yazýyorum
Leyla ismini çözüyorum hece hece
Kehribar gözlerin sýcaklýðýný koruyor
Sivri bakýþlarýn gökyüzünü deliyor

Uykusuzluðumun gözü hala nemli
Saniyeler zihnime sürekli çarpýyor
Sensiz ruhumun öldüðünü yazýyorum…




Suskun//




Sosyal Medyada Paylaşın: