HÜZÜN

Mesela yaðmur yaðsa,kýskanýp gözlerimi.
Sonra dolaþsam sokaklarýnda sonbaharýn.
Býraksam saçlarýmýn hüzün kokusunu,
Bir fýrtýnanýn peþi sýra.


Sararmýþ yapraklarýn uçuþunu seyretsem,
Oturduðum o tahta bankta.
Dertleþirken yalnýzlýðýmýn sesiyle,
Islansam iliklerime kadar.
Gözyaþý yaðmurumda.


Adým hüzün benim.
Gözlerim gece.
Yüreðimse kurak bir çöl.
Yeþile hasret.


Ben,kimmiyim.!!


Tepeden týrnaða hazan.
Dalýnda kuruyan bir çiçek.
Ve ben buz kesmiþ yüreðimle,
Baharý bekleyen düþlerimin,
Kaybolan gölgesiyim...!!!

Gülseren MORKAN
Sosyal Medyada Paylaşın: