ÇÝÇEKLER ÖLMESÝN Çiçekler ezilir, Yürekler düþer, Çimenlerin üstüne, Mermilerde kan lekeleri, Yavrularýmýz ölmesin, Çocuklarýmýz aðlamasýn. Çekin kanlý ellerinizi üzerimizden, Yeter yeter yeter! Siz oradakiler, görmediniz! Asfaltýn altýna döþenirken patlayýcýlarý öylemi? Bir zamanlar, Namlularýmýzý hep beraber ayný düþmana yöneltirken, Çanakkale’de, Dumlupýnar’da, Trablusgarp’ta, Yemen’de ,Sakarya’da… Þimdi ne oldu da bu namlularý çevirdiniz kardeþlerinize! Oturun oturduðunuz yerde. Kimse, kanýyla aldýðý yeri, vermez size. Bir gün, Silahlar susar. Çimenler yeþillenir, Çiçekler yeniden açar, Emperyalizmin elleri kýrýlýr, Biz bize kalýrýz, Göz göze, Yüz yüze bakacaðýz, Bu yaptýklarýnýza piþman olacaksýnýz. Daha fazla ileri giderseniz, Sabrýn sonu dayanýr duvara Aklýný baþýna topla! Su gibi civanmert kardeþlerine tuzak kurup, Kalleþçe kanýna girme, Emperyal oyunlara gelme. Türk çok büyüktür! Bu iþlerin üstesinden gelir. Utanmaya yüzün olsun. Benden söylemesi! Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.