Gecenin bir vaktinde bölünür uykularým,
Çýðlýkla geçen zaman can alýyor canýmdan.
Demir prangalardan kurtulan korkularým,
Þimdi gezip duruyor damarda ki kanýmdan.
Perdenin arasýndan inceden sýzan ýþýk,
Duvarda izler çizer hepsi karmakarýþýk,
Gündüze küsen rüzgar, gece ile barýþýk!
Nefesini üflüyor, daima sol yanýmdan.
Gülmeyen bahtým gibi, kara gecenin rengi,
Tavandaki ýþýklar, sanki raks eden çengi,
Benim için yapýyor, iyiyle kötü cengi,
Çýka geldi pir peri, sustum heyecanýmdan.
Sarsýldý sandým dünya, ayaklarým kayýyor,
Durmaya söz veriyor, daha sonra cayýyor,
Saatin yelkovaný kalan ömrü sayýyor,
Numuneler alýyor, her günüm, her anýmdan.
Bütün lambalar sönük, ay buluta gizlenmiþ,
Yýkýp geçen fýrtýna sabaha karþý dinmiþ,
Korkularýn tamamý þimdi üst üste binmiþ,
Daima yapýþtýlar, aldýlar ihsanýmdan.
Ufukta bir beyazlýk, þafak sökmeye yakýn,
Gözlerim kan çanaðý, yorgun halime bakýn!
Beynimdeki vehimler biraz yalnýz býrakýn!
Hiç ayrýlmadýnýz ki, çaldýnýz irfanýmdan.
Sabri Koca
*çengi: çalgý eþliðinde oynayan kadýn
*ihsan: iyilik, lütuf
*vehim: yersiz düþünce, kuruntu, evham
*irfan: bilme, anlama, gerçeði sezme, kavrama gücü