Ben aşk'ım

Ben kimin biliyormusun

Cennetin gülüyüm, gönüllerin gülizarýyým.
Beni öldürmeyin, ben sürünerek yaþamaya razýyým.

Ben aþk’ým;

Þirin’in uðruna Ferhat’ýn çýktýðý yokuþu,
Yüreðinden zýpkýn yemiþ bir Ebabil kuþu,
Tüyleri dökülmüþ, bulutlarýn eteðine resmedilen,
Gamzelerin ardýna kývýlcýmlar ile gizlenen,
Tahta taputun içine konup çivilenen,
Yetiminlerin baðrýnda, göz yaþýyla filizlenen benim.

Leyla’nýn vahalarýnda saadet burcuna çýkan,
Kum fýrtýnasýnýn ardýndan erdemli bir þekilde bakan,
gümüþ saplý ibriklerden bade þerbetini irem bahçesine döken,
Tahtýnýn üstünde bir kralýn ciðerini söken benim.

Ýki kadeh içince meyhane köþelerinde yýkýlan o adam deðilim.
Ben,
Nefret dolmuþ, kin dolmuþ bir cam þiþe deðilim.
Ben can þerbeti içen biriyim!
Bakmayýn siz bazen tatlý bazen akrebin zehriyim.
Bazen yetimlerin, bazen mazlumlarýn þehriyim.

Siz belki güzel latifelere güzel sözlere aþýksýnýz.
Ama sözlerin, þiirlerin aþýk olduðu dil benim.
Bir kuheylanýn topraða vurduðu toynaklarýna,
Fezayý baðlayýp dolaþtýran güvercinin kanatlarýna,
Keskin bir uçurumun kenarýnda büyüyen,
Karlar altýnda donmaya alýþkýn kardelenin yapraklarýna,
Hazan vurmuþ kýrmýzý orkide’ye duâ eden benim.

Nazarýndan çatlayan taþ benim.
Göklerden hicret eden kuþ benim.

Siz belki bu alemde ki þaf, þafatalara aþýksýnýz.
Siz belki bir kuþ sesine, bir yýldýzýn kayýþýna aþýksýnýz.
Siz belki sabahýn buðusuna, göllerin kuðusuna aþýksýnýz.
Oysa ben;
Medrese bildiðim gönüllere aþýðým.
Ben ne dünkü, ne bu günkü dünya deðilim.
Gecelerin gün/eþi gönüllerin ateþi benim.
Hayel köþküne kurulmuþ þah benim, padiþah benim.

Yýllarca boz bulanýk sularda akan,
Bir pelikan misali kumsallarda yürüyen,
Merhamet vazosunda yýllarca susuz kalan,
Volkanlar misalý patlayan, susuz bir toprak gibi dudaklarý çatlayan,
Bozkýrlarda yaðmura hasret olan benim.

Çaresiz takviminlerim yapraklarýndan düþen,
Nefesi sitem kokan bir þairin dudaklarýndan düþen,
Melekleri bile gök yüzünden gülümseten,
On sekiz bin âlemi benimseten,
Kimsesizlerin sürgün evi, kainata inen Nebi benim.

Ýki dudak arasýnda püsküllerin, okþadýðý söz benim.
Ay gibi pýrýl pýrýl gönülleri, süsleyen yüz benim.
Evliyanýn dilinde saklanmýþ, sýr benim.
Rahmet kapýlarýndan çýkýp,
Cennetten inen nur benim.

Çünkü ;
Ben aþk’ýmm..!

HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: