KÜF KOKUSU, ÇOCUKLUĞUM

Usulca duvarlarý seyre daldým
Sesi gýcýrtýlýydý eski kapýnýn
Yerlerin küf kokan tahtalarýna dokundu ayaklarým
Fikrimde döndü durdu dünya çarkým...

Hangi duvarýn dördüncü köþesinde az oturmuþtum
Hangisinde sokaðýn karanlýðýný unutmuþtum
Hangisinin loþ belirsizliðinde gözlerimi ovuþturmuþtum
Kaçýncý kez hangisinde korkarak uyanmýþtým...

Sabahlarý duyuyorum uzun zamandan sonra
Þimdi mevsim de döndü son/bahara ...
Duyuyorum iþte orda!
Bir çið damlasý sesini
Patileriyle oynayan sokak kedisini

Yabancýyým artýk eski kapýmýzýn koluna
Kýymýklarý batýyor çýplak ayaklarýma
Özletmiyor sanki küflü kokusunda
Kendini çoktan alýþtýrmýþ önceki vedaya...

Gelirsem
Ya da geldim
Bazen çok ihtiyacým oluyor çocukluðuma
Anahtarý býrakýr mýsýn paspasýn altýna...

Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın: