kimse duyamaz ; yokluðuna sarýldýðým uçurumlarý, kýnaĺý göz bebeklerin yaðmur kokarken, yaradýlýþýmýn hatrýnda, öptüðüm bakýþlarýný..
o’ nlar bilemez; yüzümde ki mezarlýða gömülü, ruhuma tesir etmiþ binlerce gülüþünü, meçhul aðýtlara tutuþan sokaklarý, va mahluk’ un hidâyetinde her tercüme, anlayamazlar, kýyametin sur’ una kadar, bilemezler...
ýlgýt fýsýltýdýr, o ince sýzý, o mâhir name, var olmak dindiremez ki beni, ben daha doðmadým!!! gursaðýmda tövbe yok, yok bana aþkýn bedeli, sevdasýz yâreler kabuk tutuyor, isimsiz þiirler de diriliþ, yüregin harýný dokudum, cehennem hep sende, beni; cennetinin harflerinde okudum, kimse duyamaz..
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.