KOCATEPE'DEN GEÇERKEN

KOCATEPEDEN GEÇERKEN
Ýzmir’e giderken,
Arabamýz Afyon yakýnlarýnda mola verdi,
Bir rüzgar esti Kocatepe den,
Serin serin.

Yoksa bize,
Sarýþýn mavi gözlü adamdan
Bir haber mi getirdin?

Hey Kocatepe!
Hatýrla,
Bir yaðýz at, kiþnemiþti!
Güneþ titrer mi hiç?
Güneþi bile titretmiþti.
Yýldýz yýldýz bakarken gözleri,
Yer sallandý birden, o sesle,
“Ordular ilk hedefiniz Akdeniz, ileri”

Trabzon da bir ana,
Nasýrlý ellerini göðe doðru uzatarak,
Dua ediyordu.

Antep de bir Yörük dede,
Düþmana,
Diþlerini gýcýrdatýyordu.

Ulus meydanýnda,
Sekiz köþe þapkalý bir köylü,
Cebinden tabakasýný çýkardý.
Cýgarasýný sardý.
Bacak bacak üstüne attý.
Býyýklarýný burdu:
-“Delikanlý kahvem þekerli olsun” Dedi.
Çakmaðýný çaktý,
Sigaranýn dumaný bile bir baþka tütüyordu!

Türk’ü güneþle arkadaþ yapan,
Ata’mýzý bize bahþeden,
Yüceler yücesi Tanrýya hamd olsun.
Uðruna canýmýz feda olsun.
Bu duyguyu burada,
Kocatepe de bana yaþatan,
Þu esen rüzgar var olsun.








Sosyal Medyada Paylaşın: