gecenin emanetine baðýþlandým
sessizce
kendi hikayelerime sarýldým ay saklambacýnda
karanlýðýn yýldýz saymalarýnda
göðe tutundum
ismim fýsýldandý gecenin ayazýna
ben/siz olmayý öðrendim
direncin kýrýlma saatinde kapadým gözlerimi
þiirler dokudum
kelimelerin dil ucunda bekleyen firar kabuslarýnda
yanlýþý kral yapan
sözcükleri eledim...
masalýn birinde inleyen çocukluðum
diz çöktü
ateþin gölgeleriyle dansý eski
duvarlarda...
özlemeyi kazýdým ruhun her sokaðýna
sürükledim ömrümü kaç- göç deryalarýnda serseri bir fýrtýnaya
çakýl taþlarýna sövdüm
denizsiz asýrlara dayandýklarý için ,nehirleri çamura buladým
öfkemin
en izansýz kederi sahiplenme duvarýna yumruklar savurdum
kýrýldý parmak uçlarýmda yazýlmayý bekleyen her bir satýrýn bende ki
anlam sýzýlarý ...
baktým dün yaralarýnýn izlerine
bu tünelde karanlýða yaslanan baþýmýn tacý yaptým onun hayalini
-annem buðusu-
aynalarýn her birinde ...
YILDIZ