YOK

Ben bu kentin yalnýzlar meydanýnda
Bir bankta bir baþýma
Oturup seni anarým her gün
Her günüm binbir telaþ içinde
Sensizliðin, yoksunluðun
Gönlümü bir türlü alýþtýramadýðým
Yorgun telaþý.

Ben bu kentin bütün sokaklarýnda
Seni hiç bulamadým
Bütün caddelerinde bu kentin
Dolaþýr ve adýný sayýklarým
Çehreler yabancý
Sesler yabancý
Vitrinlerin camlarýnda
Senin yüzün aksetmiyor
Duyduðum þarkýlar sensizliðe merhem olmuyor.

Hiç bir þiir kifayet etmiyor yokluðuna
Ýçim dolandýkça sessizliðe
Senin o Leyla makamýndaki yüzün doðuyor uzaklarda güneþ diye
Ben nutku tutulmuþ bülbül misali
Ölüyorum böyle.

Ne ses veriyorsun ne geliyorsun
Sensizliði bir ben biliyorum bir de dokuduðum þiirler
Yoksa yarasalarýn çýðlýðý mý kulaðýmý týrmalýyor, yýrtýyor
Yoksa benim sürgünüm mü bu köhne þehirler
Yoksa
Yoksun iþte!

Güvercinler taþýrým sol cebimde
Çok uzak bir denizden kopup gelmiþ bir gemiyim
Ben kayalara vurmuþ kýrýk bir yelkenli
Senin o her renk gözlerine salarým
Kanadý kýrýk güvercinleri
Ve oturup her gece
Aðlarým.

Ben bu renksiz, soysuz kentte
Arenaya atýlmýþ bir köleyim
Sokaklarda gölgenin izleri, Kaldýrýmlarda adýnýn yankýsý
Ýsterim ki koynunda öleyim
Çalsa bütün barlarda gençliðimin þarkýsý
Ve sadece sen dinlesen
Ben seni dinlesem rüyalarýmda.

Diliyorum
Hayal ediyorum iþte.

23.09.2018 Gebze
Sosyal Medyada Paylaşın: