Kadın Aşk'ı Öğretti

Kadýn aþk’ý öðretti,
Lakin aþk ikiye ayrýlýrdý her zaman.
Yaralarýna çare olmak, ya da çaresizliðe tutunmak.
Kadýn çaresizliði gösterdi ama tutunmayý unuttu.
Sevilmenin ne demek olduðunu bilmeden,
Sevmenin acýsýný öðretti.
Kadýn gökyüzünü gösterdi, yýldýzlarý ezberletti.
Ama hiçbir zaman söylemedi,
Yýldýzlarýn bir gün kayýp gideceðini.
Aþk’ýn yüreðine verdiði sýcaklýðý,
Bir gün gidince, yangýna dönüþeceðini söylemeden gitti.
Gözlerini özlediðim zaman gökyüzüne bak derdi.
Yýldýzlarýn hepsine þiirlerimi býraktým þimdi.
Belki gözlerinde parlar bizim satýrlarýmýz.
Belki o zaman okursun þiirlerimi.
Titreyen korkak sessimden dinle beni.
Sevemediysen satýrlarýmý,
Gözyaþlarýmdan hatýrla beni.
Bu kirlenmiþ dünyadan tutunmak sana,
Tutup sarýlmak, býrakmadan, býkmadan.
Yaralý ruhum özlemiþken seni.
Gözlerinde ki uçurum itekledi,
içimde ki sevgiyi.
Acým çoðalmýþ, iyileþmiyor.
Dostlarým geçer diyor.
Þiirlerim de kopuyor kýyametler.
Sensizlik gibi soðuk içimde ki cesetler.
Sen kadar az, karþýma çýkan mutluluk.
Kadýným yetinmeyi öðretti.
Uzaklardan,
Sesini duyamadan.
Kokusunu saramadan.
Ellerini tutamadan.
Saçlarýný okþayamadan.
Ben sende aþký deðil, imkânsýzlýðý öðrenmiþim…

22.08.2018 03:38


Sosyal Medyada Paylaşın: