Düşünsene Dostum

düþünsene dostum
sen bir þiirsin
bense seni koynunda saklayan bir ýrmaðým

gecenin bir karanlýðýnda
bir yýldýzýn peþine düþüyorsun
yýldýz uzaklaþtýkça
sen de uzaklaþýyorsun
gök mavi oldukça
sen de mavi oluyorsun
içimden sana sarýlýyorum
gölgen düþüyor göðsüme
göðsümde ýllegal bir þiir aðlýyor
bense hala karanlýktaki yýldýzýn peþinden gidiyorum

düþünsene dostum
sen sýcak bir somun ekmeðisin
bense tandýr ateþiyim
bir gelinin elindeki kýnayým
sense kýzýl bir karanfilsin
göðsümde þiir gibi kokuyorsun

seni hep gitme vakitlerinde gördüm
kalmaya geldiðin zamanlarda oldu
kaldýðýn zamanlarda
ama en çok gittiðin zamanlarda sevdim seni
adýn hiç kokusu geçmeyen bir çiçek gibi
yýllarca düþlerimde yaþýyorsun
hatta ömrümce
insanlýðýn ömrü boyunca

adresi belirsiz bir yolun sonuna gelmiþ gibiyim
taþ kadar katý bakýyorum hayata
insanlýk üzerimden geçiyor
ne vakit kalabalýða karýþtýn
ne vakit gözlerin aðlamaklý oldu
ne vakit bizsiz kaldýn bilmiyorum

düþünsene dostum
sen gözümden süzülen yaþ
bense þakaklarýma dokunmaya korktuðum ellerindim.


Ýbrahim Dalkýlýç

27.09.2018
17.25 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: