Çoğalır Dilsiz Yalnızlıklarım Siyaha Büründükçe Zaman

Sevmem koyu renkli akþamlarý
Sevdiðim kadar koyu renkli giysileri.
Giysiler ki; bedenimin çirkinliklerini saklayan
Beni güzel gösteren kumaþ parçalarý...
Oysa bir de yüreðim vardý benim
Koyu renkli akþamlarýn gölgesinde unutulan
Kim sahip çýkacak ona,
Kim gösterecek ondaki güzellikleri
Giysileri de yok ki soyunacak
Ama biliyorum ki; Ay ve yýldýzlarla aydýnlanacak
Ya da kendi ýþýðýnda görünecek
Kendi özünde parlayacak...

Sevmem koyu renkli akþamlarý
Sevdiðim kadar koyu renkli giysileri.
Beyaz gecelerimin þarkýsý gelir aklýma
Ve sabahýn asi yüzüne uyanýþým
Karanlýklarda kalýþým, mumlarýn eriyiþi,
Bir de devrilen kadehler...
Kadehler ki; el keser, iç kanatýr gibi...

Çoðalýr dilsiz yalnýzlýklarým siyaha büründükçe zaman
Ket vurulur arzularýma daralan hayallerimde
Ne varsa üþüþür, toplanýr beynime
En zayýf anýmda, kora dönüþür acýdan küller
Þahlanýr örselenen duygularým
Eserken us’umda çöl rüzgarlarý
Yaprak yaprak düþer yalnýzlýðým
Kemirgen zamanýn diþlilerine
Ýþte o zaman baþlar ruhumda üþüme
Ve titreme yüreðimde, zangýr zangýr...

Ölü bir yalaný gizleme telaþý içinde
Çýrpýnýr durur sarý gölgem, sarý
Avuçlarýmý kanatan acýlarým gizlenir yüreðime
Sadece düþlerim aðlar geçip giden zamana
Hiç bulata girmeyen yüzüm mü,
O da ýþýk tutar Güneþ’in yedi rengine bile
Yüreðim aydýnlandý, kendini okutur þimdi! ...

Rukiye Çelik
29.05.2008 11:39:00

Sosyal Medyada Paylaşın: