geceleri gecelere düðümledim karanlýklarý karanlýklara ekledim güneþi sildim göðümde ay’ a izin verdim yýldýzlara perde çektim en koyu yalnýzlýðýmý yaþýyorum ve mayalanýyorum gözyaþlarýmla demleniyorum kimsesizliðimle hüznümden yorgan yaptým çektim üstüme, taþtan da yastýk yokluðunu çektim gözlerime rastýk diye hasretini çektim içime doya doya ne yana dönsem kýrýk bir kaburga gibi batýyor yüreðime sensizlik kanatýyor yalnýzlýk, aðýrtýyor çaresizlik bu kadar mý aþinayýz hüzne gözyaþlarý bu kadar mý taze kalp bu derece mi sancýr sol yanýmdan sökülürcesine yaþarken ölürcesine çürürcesine dururcasýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
gürhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.