TENNURE

Nevbaharlar geçti aþk eþiðinden
Kimse bilmez pervanenin halinden"

Sen ve ben bin atlýnýn dizgisinde,
Dört nala sürsek de düþlerimizden,
Arta kalmýþ en güzel sevdalarý,
Bitmeyen mevsimlerin bahçesinde,
Sen ne bülbüldün benim gülþenimde
Ben ne çið damlasý loþ pencerende.


Erguvanlar misaliydik ikimiz,
Sonbaharda mor hayaller ve bedbin,
Mehtabýn bezgin ýþýðýnda gölgen,
Sanki iplik iplik çözülen remiz.


Gökyüzünden devsirilmis laleler,
Soyle simdi hangi kör iklimdeler?
Hangi akþamlarda kaldý öpüþler?
Tan yerinden aksi vuran hareler?
Cismi senden fîrari ruh yakýnken,
Hangi aþka boy verir yaseminler?

Nevbaharlar düþtü aþkýn gözünden
Kimse bilmez eriyen mum halinden

Dönebildigince esrik kelebek,
Döndü bulmak istediðinden seni,
Kaybolan atlaslarin ortasýnda.
Bir semâzen hû çekerken derinden,
Örtülen üstüne binbir yerinden,
Nur saçan bir tennuredir suretin.

Kardelenler misaliydik ikimiz ,
Kardelenler, aþka giden bir dehliz
Yapraðýndan çatlamýþ tüm damarlar
Her zikir çeken misâli kanarlar

Topraðýndan koparýlmýþ çiçekler,
Söyle þimdi hangi zor seferdeler?
Hangi akþamlarda kaldý acemler?
Bir yarým bestenigardir tum ezber
Söz kýrýlmis, saz kýrýlmýþsa eðer
Hangi aþka ses verir nihaventler?

Nevbaharlar geçti aþk eþiðinden
Kimse bilmez pervanenin halinden"

Sosyal Medyada Paylaşın: