Özleyen En Çok Özlenendir

Sessizce süzülürken sensizlik gözlerimden ,
Ay eþlik ediyor karanlýklar içinde ,
Derin derin çekiyorum sýzýlarýmý içime ,
Ve sen hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun .

Ayrý kalan her parmak uçlarý ayrýlýk mý demek ?
Ya her gece pencereme konan nergis kokusu neden ?
Kaç baharý bekler bu solgun ruhumda uçuþan kuþlar ?
Solum kanýyor evet ,
Ama sen hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun .

Her yere anlamsýz bir yorgunluk sindi ,
Düþen yapraklara , solan neþelere dalýyor sustuklarým ,
Korkuyorum dilimin ucuna gelen lanet cümlelerden ,
Duyma istiyorum kýrýk seslerini mýsralarýn ,
Ama biliyorum hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun .

Hece hece yazýyorum bahar gelecek diye ,
Biliyormusun þimdiden heyecanlanýyor ;
Titreyen ellerimi durduramýyorum ,
Ürkek bir ses çýkýyor , kemik yýðýný bedenimden ,
Karþýmdasýn iþte !
Gülümsüyor üþüyen dudaklarýn ,
Bir þeyler anlatýyor gibisin ,
Dinleyemiyorum ,
Kahretsin !
Yine güneþ gözlerimi okþuyor ,
Yine duvarlar siyaha boyanýyor ,
Ama sen hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun .

Bazen ýsýnýyor bir ateþ gibi ellerim ,
Gözlerimle büyütüyorum anýlarýmý ,
Suluyorum sensizlikle iç yakan yaralarýmý ,
Sanki bir ses dokunuyor inceden ,
En keskin sessizliklere ,
Sevda diyor ;
Sevda tek bedende yaþanmaz !
Donuyor kaným , bir telaþla kapanýyorum göklere ,
’Özleyen en çok özlenendir ’ diye düþüyor yaðmur kanayan ellerime ,
Titreyen þiirlerim dizginleniyor birden ,
Bir haz , bir deli cesaret tepiniyor en kuytu köþemde ,
Ve biliyorum sen hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun .

Atýyorum takvimleri ,
Günler , geceler kimin umurunda !
Söylesene sen yokken ne anlamý var þu yýldýzlarýn ?
Kýrgýným onlara , kýrgýným sessizce süzülmelerine gecelere ,
Onca dil döktüm , getirmediler kokunu günlerce ,
Gözlerin deðdi belki ayný parýltýya , ayný gecelerde ,
Anlatmadýlar , herkes gibi gözyaþlarýmý izlemekle kaldýlar !
Ama biliyorum sen hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun .

Ben sandým ki uzaklaþtýkça silinir yokluklar ,
Tazelendi , filizlendi gün geçtikçe sesine hasret korlar ,
Kestiðim saçlarýma okudum kan kokulu ayrýlýk þarkýlarýný ,
Yinede olmadý ,
Ayak uyduramýyor bana dair hiçbir þey sensizliðe ,
Teki kaybolan bir çorap ,
Tuzu olmayan bir yemek,
Anlamsýzlýk, boþluk gibi birþey ,
Adýný koyana aþk olsun !
Bu ayrýlýk deðil ,
Bu deli sevda !
Bu tutku , bu hasret , bu aklýný kaybetmek !
Benim evim hala sen kokuyor ,
Dokunduðun her yaþým seni özlüyor.
Biliyorum hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun .

Sesini unutmaktan korkuyorum hala içten içe ,
Biliyorum ,
Biliyorum yine en iyi anlayan sensin ,
Biliyorum baþýmý göðsüne yaslayýp saçlarýmý okþayan sensin ,
Ve biliyorum geleceksin !
Biliyorum sen hissediyorsun ,
Biliyorum gözlerimden öpüyorsun ...
Sosyal Medyada Paylaşın: