NAZENİN
Annem bir hüzün çiçeðidir,
Her mevsim yeniden nakýþlanan
Çocuk düþlerimden uyanýrdým her sabah,
Sabun kokulu yastýðýmda yüzün.
Ve çiçekler erirdi,
Aralanmýþ maun bir sandýk misali saçlarýnda.
Karanfil mi desem, gül mü, nergis mi?
Bir rayiha sarardý dalga dalga bedenimi,
Senden yana mý, saçlarýndan yana mý, bilirdim.
Ve çocuk ciðerlerim kokunla dolardý.
Sokaklar hep sendin.
Evler, aðaçlar, kuþlar… hep sen.
Yuvasýna buðday taþýyan karýnca bile sana benzerdi.
Ýþte bundandý uçurtmamýn peþinden koþarken bile,
Topraða bakýþým,
Ve bundan, hâlâ baþý önde yürümelerim.
Çemberimde gül oya yahut
Kör ebe hevesiyle her düþtüðümde,
Gökyüzü yeniden maviye boyanýrdý.
Sen, yýrtýk bir elbisemi diktiðini sanýrdýn.
Oysa bana kumaþlardan bulutlar keser,
Ellerinle masallar dikerdin,
Bir kuðu gibi sessiz ve nazenin
Sokaklar hep sendin,
Bulutlar, yaðmur, mavi hep sen.
Minicik kalbiyle çýrpýnan serçe bile sana benzerdi.
Ýþte bundandý, kuþlardan bir dünya kuruþum kendime,
Ve bundan, hâlâ her yusufçukta seni duyuþum.
Ben seni her gün yeniden sevdim,
Dalgalanýrken etek uçlarýn hafif hafif,
Raks eden bir meltem edasýyla
Ýlahi bir ses düþerdi gönlüme,
Yahut hiç söylenmemiþ bir mýsra.
Bir alev sarardý avuç içlerimi,
Beni yakan sen misin, mýsralar mý, bilirdim.
Sokaklar hep sendin,
Taþlar, duvarlar, kapýlar hep sen
Evlerin demir kafesli gözleri bile sana benzerdi.
Ýþte bundandý, bu sokaklardan her geçiþimde,
Bir þiir yazma isteðim.
Bu yüzden þairliðe hevesim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fesleğenkokuluyarim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.