Kalbimin en çok acýyan yerini týrmýklarla kazýdýlar Gözyaþlarýma aldýrmadan içimi kanattýlar Kanatlarýmý kýrýp Beni bir uçurumdan attýlar Ruhumun çýðlýklarýna Kulak týkayýp azarladýlar sanki…
Böyle mi baþlar bir þiirin baþý Sanmam Lakin en çok aðlamaklýysam Ýçimi dünyanýn en büyük huzursuzluðu doldurmuþsa Aðlamak isterken bir ýrmaðýn aktýðý gibi aðlayamýyorsam Ýçimin narin zarý acýlarýn en büyüðü deðil lakin Bir küçüðüne tutulmuþsa Yalnýzlýðýn en koyusuna çekilmek isteyip çekilemiyorsam Gözümün yaþlarýný akýtamýyorsam dýþýma O zaman Þiir deðil kan akar yüreðimden En çok derin acýlar çekerken nedense Bir soluk olup dökülemem yapraklara Kýzarým harflere kelimelere en çok kaleme Ýçimin sancýlarýný alýp götürmez dÝYE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhacir33 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.