kendi içine çýkýlan her yolculuk sevginin arsýzlýðýndandýr sevgilim yolcusuyum içimin biraz mavi biraz yorgun
gün aðartýsýna hibe ettim kelâmý göz mesafesi düþünce düþlerimden aþk karanlýk bir girdabýn eþiðinde tesellisiz gözlerim
omuzuma düþer baþým bazen ya da bakýþým uzaklara birkaç martý sevdayý teðeller vapurlara o an buruk bir mýrýldanýþta saklarken kanayan kirpiklerin telâþýný tenimin deniz yosunu elleridir üstelik göðün sökülemeyen rengiyle seviþen -bilekleri can kesiði
....
hani diyorum zamaný baþa sarýp yeniden mi devrilsek gözlerimize ilk d’okunuþ gibi mesela sen bana þiirler yazsan ben sana gülümsesem