Ruhumu düðüm düðüm eden bir sevdanýn tüm ümitvar hislerini seferber ederek solgun yüzlü aynalara fýsýldýyor kalbim göklerin çýðlýðýnca ve baþlýyor þiir :
“ Rû-be-rû “ diyelim sevgilim yollarý hiç kesiþmemiþ gözlerimizle. Þehri uyandýralým gafletten. Ellerini ver bana, Gökyüzü sýðdýralým çocuklarýn gök yüzlerine “ Rû-be-rû “ diyelim ve kurak coðrafyalarýna yaðmurlar yaðdýralým. Hayýr sevgilim, Aþký sýðdýramayýz kalplere. Aþk, kalbinde doðsa da Kalbine yahut ruhuna sýðmaz. Sýðdýramazsýn sevgilim... “ Rû-be-rû “ diyelim ve Kalbimizden büyük cümleler kurmaya yeltenelim. Þarkýmýz “rû-be-rû” Ritmimiz “rû-be-rû”... Hayýr sevgilim, Vazgeçmeyeceðim. Gözlerinde kaybolacaðým günü beklemekten, uykusuz gecelerimde sana þiirler atfetmekten vazgeçmeyeceðim. Yüzünün çizgilerinde dolaþmayý, gözlerini vataným kýlmayý ümit etmekten vazgeçmeyeceðim. Hayýr sevgilim, “Rû-be-rû” demekten vazgeçmeyeceðim.
Büþra ÖZGÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Özgül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.