Utanmasam susup kalacaktým Karanlýðý yarýp geçerken öylece gökkubbemden Görsem bile kimle konuþtuðu ne belli ? Göðe bakman lazýmdý, Tam da bugünün, bu saatinin hatta bu aný.
Arkasýndan yýkýlýp tüm birikmiþliðini attýðýn haykýrmýþlýklarýn gibi deðil mi? Önce gürleyip sonra bir yaðmur tutam indirmesi. Sonunda herkes üzülüyor tek baþýna dururken orada, ’’Biri yok mu ? Sýrtýmý sývazlasýn’’ Sonunda herkes üzülüyor, Baþýn tek omzuna dayanýp canýna okuduðunda.
Bende okuyorum Çiziyorum, karalýyorum parçalýyorum onlarca sayfayý. Aðýz dolusu küfredip canýn acýyana kadar baðýrmak gibi olmasa da, Oluyor iþte. Böyle oluyor.
Sonra bir gün karþýlaþýyorsun, Ýçini býrakmýþsýn kaðýda, Kalan bir iki parçaný topluyorsun Tek parçasýn gibi, yanlýþ olmasa da. Olmuyor iþte...
Öyle olmuyor...
(ay dede ay dede, gidebilirsin artýk evine!)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Gülsu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.