Hep aynı ...

Her geçen gün kendimden çalýyorum
ilk defa dün anladýn bunu
kimileri yaþlýlýk diyor
kimileri hüzün

-ve biliyorum
kendimi yazýyorum aslýnda
deliliðe vuruyorum çoðu þeyi
belki de delilikten

bir pencere seçiyorum odamda
bir bulut oluyorum bir güneþ bir ay
saðanak bir akþamüstü gibiyim aslýnda
saðanak bir yalnýzlýk

suskular içinde debelenmiþ rüyalarýmý örtüyorum
tam ucunda bir bekleyiþ
iþte tam ordayým
gelen bilir benimle
bilen acý çeker benimle

yok olmaktan geçmiþ bu þiir
hep var olaný yazdý kalem
dert hüzün keder sevinç gözyaþý
ne gelir akla kaleme

geç kendinden en güzeli
gelmeden kapýna hüzün bahar
hep ayný kal hep ayný sev
hep ayný öl
sevgi tarlasýnda bir çiçek ...






Sosyal Medyada Paylaşın: