Bozkırda susamak
Yüzüne, sabah güneþinin sarýsý düþmeden
nöbet devreden meleklerin kokusu yaygýn
hangi bulutu giydin ki üstüne
teninde gezen rüzgar þaþkýn.
Gözlerin bir muamma; say ki
tatmadýðým bir huzur bedenimde.
Yürürken arkanda baþaklar
sonbaharýn sarýsý düþmüþ taneleriyle;
koþarken bozkýra yayýlmýþ tay gibi
saçlarýný savururdun rüzgara
bir kýrbaç gibi, hýrçýn anlarýnda.
gözlerinden geçerdi alacalý, bembeyaz
safkan, rüzgarýn çocuklarý
dinlenirdin, yüzünü okþayan ellerinde.
otlar eðilirdi geçtiðin yerlerde
sular susardý, kývrýlýrdý yataklarýnda
susardým, sen konuþtuðunda
susardým, kuru dudaklarýmda.
Sen, bozkýrlarda büyüyen melike
ruhunla deli taylar yarýþýr
sesinle dereler,
hangi tepe duymamýþtýr yankýsýný
bozkýrýn akþamýnda þarkýlarýnýn,
hangi yürek eðilmemiþtir yüreðinin eteðine
sevdan için, dilenmek pahasýna;
naçarým, yetiþmez nefesim nefesine
naçarým, muhtacým; talibim sevgine
bozkýrda yanýp kül olma pahasýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.