Her elde bir telefon, hep bakýp duruyoruz,
Konuþmayý unuttuk, sanki baðlý dilimiz.
Toplumdan uzaklaþýp, bir dünya kuruyoruz,
Bu gidiþ, gidiþ deðil; ne olacak halimiz?
Bu “Akýllý telefon” aklýmýzý da almýþ.
Akýl baþtan gidince bak bakalým ne kalmýþ?
Herkes kendi içine, iç dünyasýna dalmýþ,
Kafayý yiyeceðiz, iyi deðil halimiz.
Telefonu görünce oluyoruz pür neþe!
Telefon tutkunuyuz yedisinden yetmiþe.
Yeni model alýnca gezeriz þiþe, þiþe.
Bu telefon olmasa, ne olurdu halimiz?..
Hayal perdesi ekran, sanal bir dünyadayýz,
Gerçeklerden uzakta tatlý bir rüyadayýz,
Ayak basmýyor yere, devamlý havadayýz,
Telefonlar olmasa, ne olurdu halimiz?..
Teknoloji de lazým, elbet kullanacaðýz,
Sabah, akþam ekrana bakýp durmayacaðýz,
Daha da önemlisi; okuyup, yazacaðýz,
Hiç telefon olmasa ne olurdu halimiz?..
Kullandýðým telefon belki en akýlsýzý!
Marifeti yok ama; bana yetiyor hýzý,
“Beni deðiþtir!” diye, bazen çýkýyor yazý,
Telefon bulunmasa ne olurdu halimiz?..
Sabri Koca