Tükendim
Hayatýn sarp yollarýnda, yürürken adým adým,
Öyle þeyler gördüm ki, düþtü kolum kanadým.
Tükettim dermanýmý, hayli yoðun argýným,
Yalnýz dünyaya deðil, kendime de dargýným.
Suretimin aksine, perperiþan haldeyim,
Maddede deðilse de, manada zevaldeyim.
Bitmek bilmeyen kýþta, ne bahar var ne de yaz,
Günler güneþe hasret, havalarsa hep ayaz.
Ruhum kan ter içinde, bedenimse üþüyor,
Gördüðüm rüyalarým kâbusa dönüþüyor.
Dizilmiþ boðazýmda, ukdeler düðüm düðüm,
Kelebek kozasýymýþ, ilmek ilmek ördüðüm.
Ne çýkýlýr içinden, ne de yaþamak mümkün,
Kaçýnýlmaz olan son, yaklaþmakta gün be gün.
Beynim cadý kazaný, üþüþmüþ bin bir soru,
Bu akrep yuvasýnda, gel de aklýný koru!
Beni teskin edecek bir cevap bulmak için,
Ha bire soruyorum, neden, nasýl ve niçin?
Tatmin etmez izahlar, saçma sapan veyahut
Suçluluk duygusuyla, yalnýz derin bir sükût!
Kapanmýþým içime, hem müþteki hem sanýk,
Hem de hakka þahitlik etmekten kaçan tanýk.
Aynalarda gördüðüm üç maymunun heykeli,
Akýl, izan ve vicdan, yüzleriyse maskeli!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.