Ağladım

Nice zamandan sonra, cananýmý gördüm dün,
Neþesini kaybetmiþ, hayli durgun ve üzgün.
Her ne kadar tebessüm etmeye çalýþsa da,
Emsalsiz cemaline gölge düþürmüþ hüzün.

Belli ki yüreðini burkan bir þeyler vardý,
Çünkü bakýþý bile, duman duman efkârdý.
Oysa onun efsunkâr kahverengi gözleri,
Gecede mehtap gibi, ýþýl ýþýl parlardý.

O kadar istedim ki, onu o an sarmayý,
Böyle canýný sýkan, þeyler nedir sormayý.
Yorgun argýn baþýný, yaslamýþken omzuma,
Olumsuz her ne varsa, hayýrlara yormayý.

Anlatsýn da derdini, sessizce dinleyeyim,
Süzülürse gözyaþý, ellerimle sileyim:
Bakýp da gözlerine, sevgiyle derin derin,
Saçlarýný okþayýp, "buradayým" diyeyim.

Fakat yapamadým ya, sormayýn sakýn niçin?
Böylesi bir mutluluk, muhaldi benim için.
Bu sebeple çaresiz, çekildim bir kenara,
Yüreðim yangýn yeri, aðladým için için.

Sosyal Medyada Paylaşın: