Ey nefis! Tetiði çeken sensin! Sonra da kader mahkumuyum dersin, Ýyilik gelse baþýna hepsi benimdir dersin, Su-i ihtiyarýndan gelen bir kötülüðü, Sahiplenmez; kaderindir dersin.
Bil ey nefsim! Ýyilik onu emreden külli irade sahibinin; Kötülük O’na isyan eden bedbaht nefsinin. Hem kader; Alîm-i külli þeyin seni de bilmesi, Yaratanýn mümkün mü yarattýðýný bilmemesi? Bilmek, deðil cüz-i iradenin elden alýnmasý, Bilmek ki ilm-i ezelînin ihatasý.
Ey nefsim! Tedbir senindir, Takdir Allah’ýn; Rükn-i kaderi, Böyle anlayalým.
Þâir’ül Ýslâm Yûnus Kokan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair'ül İslam Yunus Kokan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.