Geç kaldım,anlamadan yaşadım, ağladım!

Oysa ne kadar yakýndým
Bir ömür refakatýnla kuþandým, her vakit þefkattin
Suskun halinle, sabra çekilmiþ melalinle, umutlarýný baharlaþtýrdýn, yýlmadýn
Ne söylesem ve hatta densizlik edip gönlünü kýrmaya meyletsemde niye kýrmazdýn


Solmayan gül misaliydin
Her nazarýnda tebessüm etmeyi asla ihmal etmezsin
Ýsteklerini çekinerek dile getirirdin, bin hüzün içinde ah etmeyen bir nefestin
Ümidini hiç yitirmedin, her zaman müþfikliðinle gönlümde derin bir tefekkürdün


Neden hiç anlamadým
Anlamak için aklýmý ve izanýmý zorlamadým, naçardým
Müþkilimde yanýmdaydýn, yalnýzlýðýmda þevk bahþeden bir vicdandýn
Sanki feda olmak için farktýr, kanaatinle ar-ý aþktýn, sabrýnla en latif bir sevdaydýn


Kalbin ne kadar naifti
Ruhunun lisanýndan kal eden bir arif-i nefesti, edepti
Hatalarýmý hiç uyandýrmadýn, fýrsat bilerek arkamdan da vurmadýn
Her vakit müþfikliðinle al-i cenaptýn, hotrat halim için bahþedilmiþ zarif bir ilaçtýn


Metanet halinde ardý
Be nasýl bir afak ki, sinemin sefilliðinde ki þafaktý
Aklým ve vicdaným için amahcup olmak için farktý, neden anlaþýlmadý
Bedbin halimin, hesapsýz melalimin ýzdýrabýnda sanki bir þakaydý,kalbim aðladý


Yüzünü hiç asmadýn
Küsmek için vesileler aramayan candýn,ne fedakardýn
Bu kadar bereketli kalbin ikbaliydin, bahtým için kefildin, niye ihmal edildin
Hangi yüzle sual etmeliyim, duyduðum mahcubiyeti hangi saikle kal eylemeliyim


Sürurumun adresi
Ruhumun hicran damlalarýnýn bereketi olan mürebbiyesin
Suskun halinle nekadar derin bir vicdan ile yüreðime seslenen nefessin
Talim ettiren, edebi önceleyen, tefekkürün ziyadeliðini hissettiren nasýl kedersin


Günlüðünü akudum
Müthiþ bir iç burukluðunu yaþamaktan hiç kurtulamadým
Yýllara sari yazdýklarýn karþýsýnda çok duygulandým, neden hiç anlatmadýn
Sen susarak anlatan, halinin derinliðinde yaþayan bir sevdanýn farkýnda ki aktýn


Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: