Ben Toprak Ana
insanlar böyle hitap eder
böyle çýkarlar karþýma...
Tohumlarý saplarlar kalbime
bir verirler bana
bin veririm onlara...
Ben Toprak Ana
uðruma ne savaþlar yapýldý
ne insanlar öldü
ne kan davalarý güdüldü...
Bazen yaðmurla sarmaþ dolaþ oluruz
bazen güneþ ile kavrulur kururuz
insan bile benim içimden çýkmýþtýr...
Ben Toprak Ana
üstüme de bassanýz karnýmý da yarsanýz
sizindir baðýnýz bahçeniz arsanýz...
Bazen kayarým denizlere karýþýrým
ýslanýrým bir güzel
bazen bir çam aðacýnýn köklerini kavrar
onunla gece gündüz konuþurum...
Bazen öyle olur ki
bir karýþým bile çok deðerlidir
iþte o uðruna nice þehitler verilen
aþkýmýz sevdamýz vatan topraðý
yüreðimin köþesine teyellidir...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.