Huzur

Aðýr aðýr gün batýyordu.
Günün yorgunluðumuydu bilemem
Senelerin bende býraktýðý izmiydi bilemedim
Durdum dinledim kendimi
Ne kadar boþ geldi her þey
Herkes yaptýðýyla kalýyordu ya
Ne seneler ,ne günün yorgunluðuydu.
Anlaþýlamamanýn,anlatamamanýn yorgunluðuydu
Kolaymýydý bir anda geçip gitmesi
Anlatmaktan ve anlaþýlmayý beklemekten vaz geçmiþ yeni bir yol çizmiþtim kendime
Kendimi anlamak ve kendimle bu yolda yürümek adýna
Aynalarýma gülümsedim ,derin bir nefes aldým.
Giden gün ile birlikte uðurladým her ne varsa
Þimdi garip sakin bir an kaldý bana
Huzur ile buluþtum.
Ne geçmiþin yükü, ne geleceðin umutlarý baðlamýyordu artýk beni
Olmasý gereken oluyordu.
O yüzden anlatmakla beklemekle yorulmak nedendi.
Gülümsedim doðan geceye
O bir karanlýða çekmiyordu artýk beni
Onunla tatlý bir huzura dalýyordum
Yeni güne merhaba diyebilmenin hazzýný bekliyordum
Geceyle ben sabaha erismek icin
Gecenin kýymetini bilerek bütünlestim onunla
Bana verilen her ne ise sevgiyle kucakladým
Olmayana vardýr bir hayr demeyi öðrendim.
Ben yorgun bedenimden ,ruhumdan özür diledim
Zihnime bana verdiði tüm senaryolar için tesekkür ettim.
Ben olduðum hali cok sever oldum
Yaþamýmda kendimle bütünlesmenin tadýna varan oldum sevgiyle ve aþkla

Sosyal Medyada Paylaşın: