SENİ ANDIKÇA KANARIM!..
Saçlarýma düþürdüðün aklar saymakla bitmez
Yalnýzlýklar inan sensiz çekilmez
Ne çok sevmiþtim seni bahar gözlü yârim
Sol yanýmda yeþerttiðin mor menekþelerin
Hâlâ tabtaze, gülümsüyor içtenliðinle yüreðimde
Yaralarým kanasada, merhem olur hatýralarýn bana...
Hýçkýrýklarla yattýðým gece rüyama geldin ansýzýn
Uzun uzun baktýn garip yalnýzlýðýma
Nefesin nefesimde tutmak istedin ellerimi
Sýcaklýðýn öyle çok hasret, istenmiþlik doluydu ki
O an yaðmurlar ýslatýyordu tenimi
Üþümüþtüm, sonsuzluðuna sarýlmak istedim!..
Mehtabýn doðuþuna, gün batýmlarýna þahit olmuþtuk
Bazen Kordon boyu, bazen Kýz kulesi
Hayalimi süslerdi baktýðýnda gözlerimin içine
Narin yürüyüþlerine eþlik ederdi
Zerafetinden çatlayan Arnavut kaldýrýmlarý
Gururumdu saçlarýnýn güzelliðine pervane rüzgâr...
Þimdi uykular firar, sabahlar olmuþ neyime, derim
Güneþin doðuþu, kuþlarýn ötüþü
Yok artýk seni öptüðüm dolunay gecelerin tadý
Sevdiðin pembe-beyaz çiçekli begonyalarýn
Solgun solgun yüzüme bakarken yanarým
Burada her günüm zindan, seni andýkça kanarým!..
Zafer Direniþ
…
15 Eylül 2018 Cumartesi 11:00 KARABULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.