Yine mutad bir zulum ve iþkenceydi zaman; Önce gelen karakýþ gibiydi fýrtýna, tipi, boran, Oysa mevsimlerden yeni gelmiþti hazan. Makbul vatandaþ potasýnda eritiliyor, Muteber kalýplara dökülüyordu yeniden insan.
Hangi amaç, hangi erek, hangi izan; Teferruatsa, özne deðilse insan, orasý deðildir vatan, açýk maphus han Kan deðildir, din deðildir bizi bir arada tutan. Bulamazsýn! Yok artýk, böyle bir konsensuse inanan. Karpuz gibi bölündü; senden, benden, ondan.
12 Eylül 1980 Faþist darbesinin tüm maðdurlarýna saygý ile ithafen
Ömer Kýyak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer KIYAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.