Gecenin soðuk yüzünde üþüyor ellerim Üþüyor bedenim ve sana emanet yüreðim Deli poyrazlarda dalýndan savrulmuþ Hazanda dökülen yapraklar gibiyim
Yere düþmüþ ezilmiþ,çiðnenmiþ Bahardan ümidini kesmiþ Bir daha gün doðar mý Yýldýzlar parlar mý bilmem
Yeminim vardý oysa ki Sevdamýn üstüne Kader istediðini vermiyorsa Yemin ne çare
Güneþe tapsan da yeni günde Onu sana getirdi diye Uðruna tapýnýlan bilmiyorsa Tapmak ne çare
Uykusuz kalýyorsan geceler boyu Ve düþlüyorsan en güzel sonu Düþüne düþmeyi istemiyorsa Düþlemek ne çare,düþlemesen ne çare
Yanýyorsan ateþte yanan kor misali Özlüyorsan hem de çýlgýnlar gibi Özlenen anlamýyorsa Yanmak ne çare,sönmek ne çare
Aynadaki aksini tanýmýyorsan artýk Gözlerin küsmüþse geleceðe Yüzün gülmeyi haram etmiþse kendine Ve bir yürek yangýný almýþ baþýný gitmiþse Sevmek ne çare, Aþk odunda yanmak ne çare Nefes almýþsýn ne çare ,almamýþsýn ne çare
Þükran AY 30/05/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükran AY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.