Gamsýz bir canan elinde,yanýp sönen. Yüreðini vefasýzdan , alýp gömen Kaç kere uçurumlara, gidip dönen Fýrtýnadan arta kalan ,bir aþkým ben..!
Nurhak’ýn ilk güneþinden,rengin alan Amanos ormanlarýnda , yalnýz kalan Süphan’ýn eteklerinde, hüzne dalan Fýrtýnadan arta kalan, hüzünüm ben..!
Dicle’nin ardýndan bakan, ýslak bir göz Fýrat’a hiç söylenmemiþ,saklý bir söz Harran sýcaðýnda yanan ,gizli bir öz Fýrtýnadan arta kalan garibim ben..!
(KELAMI OLAN BUYURSUN ÜSTADLARIM)
not:(8+4) Sosyal Medyada Paylaşın:
FIRTINADAN ARTA KALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.