KADERE BAK

Daha gençtim, simsiyahtý saçlarým
Sevdalar uðruna çok geceler yatmadým
Çalýþtým, didindim, boþa yoruldum,
Ýyi, güzel adýna battým çamura
Aðarttým saçýmý, döktüm diþimi,
Yine de kimseye yaranamadým.

Açmadým zülfünü sevdanýn,el uzatmadým
Sevdadýr ki o, asla kinle bakmadým
Bal yerine çok irinler,zehirler içtim
Takdire þayan kul, kul olamadým.

Uzandý raylar hep sýlaya doðru
Benim özlemimse oldu o yâre doðru
Eðilmedim namerte verdim lafýný
Bozmadým edebimi bu bana hastý
Küçük bir tebessüm olsun görmedim.

Yarýndan da ahu gözlüm yarýndan
Ne çýkar sabah olmazsa bahtýmdan
Belki de duyulur salam caminden
Namazýma bir gelenim olmadý.

Kapattým o defterleri açmam bir daha
Adadým kendimi ben ilme ve çocuklara
Sevda kurþunlarý biraz yürek kanatsa da
Yaþarken öldüm zaten, yüzüm gülmedi.

Okurdum Leyla ile Mecnunu, meftun olurdum
Aslýile Kerem`den teselli bulurdum
Aþk denince tutulur, dolunay olurdum
Gecelerimi ýþýk saçan olmadý.

Olmadý iþte ne yaparsýn kader böyle
Yaradan yazmýþ yazgýyý bu aciz kula
Sabýr denen limana sarýldým çok defa
Derviþ gibi bir murada ermedim.

Dünya dedikleri belliki iki kapý
Girdik birinden, göründü ufuktan öteki
Sevdalar bitmez elbette, o kadar çok ki,
Bunu deli gönlüme, ben anlatamadým.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın: