Ýçimdeki acýyý uyutun uyuþturun Gün geçtikçe ölmeyi daha çok bekliyorum Elime bir kaðýtla bir kalem tutuþturun Kederi þiir edip uç uca ekliyorum
Ýnletiyor kalbimi yaþanmamýþ gençliðim Sýyrýlmýyor yakamdan uslanmayan hiçliðim Dinmiyor ne yapsam da aþka olan açlýðým Sýrrýmda sancý olmuþ bir sevda saklýyorum
Sabaha yakýn yerde el ayak çekilince Aklýmdaki sorular geceyle dökülünce Engelim olan þeyler önümde dikilince Vicdaný gözyaþýmla yýkayýp paklýyorum
Yastýðým bana dargýn yataðým karaçalý Baþkalarý yaþadý dinlediðim masalý Nerede batar bilmem bu acý hayat salý Direnmeye gücüm yok habire tekliyorum
Çocuk gibi aðlayýp susmak çare deðildi Tükendi bitti ömrüm usandý ve eðildi Aþk tesbihi koptu da hayallerim daðýldý Avuçlarým içinden annemi kokluyorum
... Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.