Bilmiyorum, ama ben, ya dünyadan ya da nefes almaktan býktým. Þimdi diyeceksin, dünya olmasa nasýl nefes alacaksýn... Ýþte o kadar bitkin yaþýyorum. Bazen bildiðim sokaklarý unutuyorum, milim milim gezdiðim þehirde kayboluyorum. Sanki gurbetteyim. Arkama bakýnca benden ayrýlmayan tek dostum kendi gölgem. Bana ihanet etmeyen tek kiþi, ha bide bizim mahalledeki meyhaneci... Biliyormusun seni tek unuttuðum yer orasý, o küçük masalar... Belki kýsa sürüyor ama eskisi gibi hep aðlamýyorum. Aþk, aþk ne büyük birþey ya hu! Ýnsaný hem rezil hem vezir ediyor ama sen rezil deðil öyle bir aþk býraktýn ki bende, bir daha gelsem dünyaya yine sen derim... Hakan Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan akbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.