kördüðüm
bu can sýkýntýsý
bildiðin gibi deðil
tunçtan örülü bir yumruk
dört duvarlara kýrýk aynalara sor
yürek hýçkýrýðý akýl çarpýntýsý
boþlukta sallanan
yýldýz
ölüsü
uzanmýþ yatýyor
saçlarýmda hüzün buðusu
odam kuru gazel gürültüsü
az kaldý dökülür son yaprakta
paslý tozlu raflara tutunmuþ
parmak izleri gibi hayal-siz-liðim
ilk düþen yaðmurla
silinecek
-tutunduðum -
kanatlarý kýrýk aþktý
ah! aþk-sýz
-lýðým
karýn aðrýsý
bildiðin bu yalnýzlýk
kanýma çomak sokuyor arsýz gölge
daha goncaya duramadan simsiyah perde
sesimin gökkuþaðýnda doðmadan boðulan
tenha yollarda kabuklanmýþ yaþlý kayýn aðacý
tozlu patikalarda seviþtiðim yalancý
buruk sevda
-dan
düþtüm
düþlerimden
geriye kalan
koca bir
hiç-ti